Geen gewoon borreltje…

Tamar komt elke avond even naar ons guesthouse. Ze vertelt met passie over haar werk als arts hier. Of over andere zaken die haar bezighouden. Voor onze trip kregen we te horen welke spullen hier nodig zijn. Thuis dacht ik nog hoe leuk het zou zijn om de kleurboekjes en stiften aan de kinderen uit te delen. Maar dat is niet aan de orde. Tamar legt uit dat zij de medische spullen die we bij ons hebben, eerst registreert. Voor de andere spullen is het niet de bedoeling dat wij die zelf uitdelen. Anders krijgen de kinderen een verkeerd beeld. Dat blanken alles hebben en altijd leuke spullen uitdelen. Tamar laat daarom juist ook eigen mensen - niet blanken- van de campus spullen uitdelen. We mogen hier niet zichtbaar alcohol drinken. Dus als we na het werk of outreach een biertje drinken, dan doen we dat in een mok. De kinderen die hier op de campus wonen zijn vaak verwaarloosd, misbruikt of ongewenst. Veel arme mensen in Oeganda drinken alleen om dronken te worden. Gewoon een borreltje drinken zoals wij doen, dat kennen ze niet. Onze werkdag vandaag ziet er grotendeels hetzelfde uit als gisteren. Tijdens de lunch komt er een prachtige hagedis met een blauwe kop naar ons huisje. Snel de telelens pakken! In hetzelfde gebouw waar wij werken, zit ook een klasje met pubers. Dus af en toe krijgen we nieuwsgierige blikken. Sommigen zijn wel in voor een kort praatje. Zo ook Desire van 16. Ze leert mij een coole ‘handgroet’. Die zie je in de video’s. Tot de volgende!