De eerste werkdag

Maandag 15 april. Onze eerste werkdag. We zijn vandaag met 6 mensen, 2 van ons gaan op ‘outreach’. Dat zijn de bezoeken die Tamar doet om oa ondervoede kinderen te helpen. Ik ga woensdag en donderdag mee op outreach. 

Andrew is vandaag onze baas. Hij legt ons uit wat we moeten doen. Het komt erop neer dat we ijzeren tafeltjes en stoelen moeten verven. Eerst een bordeauxrode grondverf. Op de vraag of we de stoelen niet eerst moeten schuren, wordt ontkennend geantwoord. Nee gewoon de grondverf erop en als het droog is, twee lagen zwarte verf. We zitten eerst lekker buiten, het weer is heerlijk. Binnen in een gebouw dat nog niet af is, werken de anderen. Ineens horen we ‘Bloed, zweet en tranen’ op de radio van Hazes. Als we verbaasd gaan checken in het gebouw, blijkt dat een van ons zijn playlist erop heeft staan. Dat werkt wel lekker. Als de stoelen buiten geverfd zijn gaan we binnen verder helpen. Tussendoor ga ik even naar het toilet, een klein vierkant gat in de grond zeg maar. Onderweg terug naar het gebouw krijg ik een enorme brede grijns van een personeelslid van de campus. ‘Well done’, zegt hij. Ik ga ervan uit dat hij doelt op het verfwerk dat we doen, niet op mijn bezoek zojuist aan het gat in de grond. 

Er zitten wel kozijnen in het gebouw, maar nog geen ramen. Lekker, want er staat een heerlijk briesje. Minder goed voor het verfwerk, want we verven de stoeltjes in het losse zand. Dus het fijne zand waait direct op de verf. Oude schriften gebruiken we als onderzetters voor de pootjes van de tafeltjes. Ach, het werkt net even anders als bij ons, maar het ziet er allemaal best goed uit. Baas Andrew is tervreden met ons werk, maar zegt dat we te snel werken. We vragen hem om alvast vooruit te kijken naar meer werk voor ons. Morgen kunnen we in ieder geval de laatste verflaag op de tafels en stoelen doen, dan zijn die klaar. Het gebouw waarin we werken is overigens ingenieus gebouwd. Ze hebben het eigenlijk om een paar opgestapelde zeecontainers heen gebouwd. Ze hebben hier bijna niks, maar gaan creatief te werk met wat ze wel hebben. Mooi om te zien!